কামলৈ যোৱাৰ আগতে খৰখেদাকৈ ৰান্ধি থাকোঁতে প্ৰয়োজনতকৈ অলপ বেছি নিমখ কেতিয়াবা আঞ্জা বা আন ব্যঞ্জনত ছিটিকি পৰে। পানী, নেমুৰ ৰস আৰু সিজোৱা আলু মিহলাই নিমখৰ মাত্ৰা নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰি। কষ্টৰে ৰন্ধা খাদ্য বহুতে পেলাই দিব নিবিচাৰে। কিন্তু সেই আহাৰ খালে শৰীৰৰ ক্ষতি হ’বনে? চিকিৎসকে কয় যে নিমখত প্ৰচুৰ পৰিমাণে ছডিয়াম থাকে। অলপ ছডিয়াম শৰীৰৰ বাবে উপকাৰী। কিন্তু অতিৰিক্ত ছডিয়ামৰ পৰিমান বহু দিশত ক্ষতিকাৰক হ’ব পাৰে।
অতিৰিক্ত নিমখ শৰীৰৰ বাবে কিয় ভাল নহয়?
অতিৰিক্ত নিমখৰ ফলত শৰীৰত ডিহাইড্ৰেচন হ’ব পাৰে ৷ কিছুমানৰ আকৌ উচ্চ ৰক্তচাপ হয়। হৃদযন্ত্ৰৰ সমস্যাও বৃদ্ধি পায়। দীৰ্ঘদিন ধৰি অতিৰিক্ত নিমখ সেৱন কৰিলে বৃক্ক বিকল হ’ব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও হজম সমস্যা, হাড়ৰ ঘনত্ব হ্ৰাস আদি সমস্যাও দেখা যায়। এক গৱেষণাৰ মতে, নিমখ বেছি থকা খাদ্যই ডিমেনচিয়াৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে।
১) উচ্চ ৰক্তচাপ
অধিক পৰিমাণে নিমখ খালে তেজত ছডিয়ামৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি পায়। যিটো উচ্চ ৰক্তচাপৰ বাবে বহুলাংশে দায়ী। যেতিয়া ৰক্তচাপ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাহিৰলৈ যায় তেতিয়া ইয়াৰ ফলত ৰক্তবাহী নলীত চাপ পৰে। ফলত ষ্ট্ৰোক আৰু হাৰ্ট এটেকৰ সম্ভাৱনা বাঢ়ি যায়।
২) বৃক্কৰ সমস্যা
শৰীৰত তৰল পদাৰ্থৰ মাত্ৰা বজাই ৰখাত বৃক্কে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। অতিৰিক্ত নিমখে শৰীৰত তৰল পদাৰ্থৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰে। ফলত বৃক্কত চাপ পৰে। দীৰ্ঘদিন ধৰি কিডনীত চাপ থাকিলে কিডনীৰ ক্ষতি হোৱাৰ আশংকা নুই কৰিব নোৱাৰি।
৩) পানী ধৰি ৰখা
অতিৰিক্ত নিমখে শৰীৰত তৰল পদাৰ্থৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি কৰে। এই অতিৰিক্ত তৰল পদাৰ্থ শৰীৰৰ বিভিন্ন অংশত জমা হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। ভৰি, গোৰোহা বা হাতৰ কেইবাটাও অংশত ফুলা দেখা যায়। তাৰ পৰাই প্ৰদাহ বৃদ্ধি পাব পাৰে।
নিমখ একেবাৰে অপ্ৰয়োজনীয় নেকি ?
চিকিৎসকে কয় যে নিমখত আয়’ডিনৰ দৰে খনিজ পদাৰ্থ থাকে। যিয়ে থাইৰয়ড হৰম’ন সঠিকভাৱে কাম কৰি ৰখাত সহায় কৰে। নিমখে শৰীৰত ইলেক্ট্ৰলাইটৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰাত সহায় কৰে। শৰীৰৰ কাৰ্যক্ষমতা ৰক্ষাৰ বাবে অন্যান্য পুষ্টিকৰ উপাদানৰ দৰে ছডিয়াম গুৰুত্বপূৰ্ণ। কিন্তু যিকোনো বস্তুৰ অত্যধিক ভাল নহয়। এটা নিৰ্দিষ্ট মাত্ৰালৈকে ছডিয়াম খাব পাৰে। সাৱধান হ’ব লাগিব যাতে অতিমাত্ৰা নহয়।
