উত্তৰ প্ৰদেশৰ লখিমপুৰ খেৰী জিলাত অৱস্থিত এটা মন্দিৰত প্ৰতিফলিত হৈছে এক শগুণ দম্পতীৰ বিৰল প্ৰেমকাহিনী। ‘শগুণ সতী’ মন্দিৰ নামেৰে জনাজাত এই মন্দিৰ। প্ৰতিদিনে বহু মানুহ ইয়ালৈ আহে উপাসনা কৰিবলৈ ৷ উপাসনা কৰা লোকসকলে দাবী কৰে যে এই মন্দিৰলৈ আহিলে তেওঁলোকৰ প্ৰতিটো ইচ্ছাই পূৰণ হয়।
উল্লেখযোগ্য যে এই মন্দিৰৰ চৌহদত প্ৰতি বছৰে মাহযোৰা এক দীঘলীয়া মেলাও অনুষ্ঠিত হয়। যি মেলালৈ চুবুৰীয়া দেশ নেপালৰ পৰাও লোকসকল আহে।লখিমপুৰ খেৰী জিলাৰ সদৰ তহচিল অঞ্চলৰ কোথিলা গ্ৰাম পঞ্চায়তৰ অন্তৰ্গত লখিমপুৰৰ পৰা চুবুৰীয়া নেপালৰ সীমালৈ যোৱা পথত এই বিশাল মন্দিৰটো নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। এই মন্দিৰটোত স্থাপন কৰা হৈছে দুটা মূৰ্তি যি মূৰ্তি কোনো দেৱ-দেৱীৰ নহয় সেই শগুণহালৰহে ।
এই মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ আঁৰতো আছে এক অশ্চৰ্যকৰ কাহিনী –
স্থানীয় লোকসকলৰ মতে প্ৰায় ৬৫ বছৰ আগতে, ১৯৬২ চনৰ জুলাই মাহত গাওঁখনৰ পৰা কিছু দূৰত থকা এটা খালৰ পাৰত এটা জন্তুৰ মৃত্যু হৈছিল আৰু শগুণৰ এটা জাক জন্তুটোৰ মৰা-শ খাবলৈ আহিছিল। জন্তুটোৰ মাংস খোৱাৰ পিছত সকলো শগুণ উৰি গৈছিল যদিও তাত এটা শগুণৰো মৃত্যু হৈছিল আৰু শগুণটোৰ মৃত্যুৰ পিছত আন এক শগুণ (মাইকী) ও সেই ঠাইত উপস্থিত হৈছিল। লগৰীয়া শগুণটোৰ মৃত্যুৰ পিছত মাইকী শগুণজনীয়েও খোৱা-বোৱা বন্ধ কৰিছিল। এই কাণ্ড দেখি সেই ঠাইত কেইবাদিনো বহু মানুহৰ সমাৱেশ ঘটিছিল।
স্থানীয় লোকসকলৰ মতে জীৱিত শগুণজনী লগৰীয়া শগুণটোৰ মৃতদেহৰ ওপৰত বহিছিল। যদি কোনোবাই তেওঁক হাতেৰে স্পৰ্শ কৰিছিল বা খাদ্য আৰু পানী দিছিল, তেতিয়া তেওঁ একো নোখোৱাকৈ তাৰ পৰা অলপ আঁতৰত থকা খালত গা ধুইছিল আৰু তাৰ পিছত মৃত শগুণৰ শৰীৰটোৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিছিল। এই প্ৰক্ৰিয়াটো কেইবাদিনো অব্যাহত আছিল। প্ৰায় ১০ দিনৰ পিছত অৱশেষত মাইকী শগুণ জনীয়েও লগৰীয়া শগুণটোৰ মৃতদেহৰ ওচৰতে মৃত্যুক আঁকোৱালি লৈছিল। এই শগুণ দম্পতীৰ প্ৰেম কাহিনী সেই অঞ্চলটোৰ প্ৰতিজন বৃদ্ধ আৰু যুৱকৰ মুখে মুখে।
সংগী শগুণেৰে সংযোগ বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ বাবেই মৃত্যু হয় শগুণজনীৰ
গাঁৱৰ জ্যেষ্ঠ ৰমাকান্ত বাৰ্মাকে ধৰি বহুতো গাওঁবাসীয়ে কয় যে লগৰীয়া শগুণৰ মৃত্যুৰ পিছত, মাইকী শগুণ জনীয়েও তাতে নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল। যাৰ বাবে এই বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে মাইকী শগুণে মতা শগুণটোৰ সৈতে সংযোগ বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ পিছত নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰি সতী হৈছিল। ইয়াৰ পিছত, গাওঁবাসীয়ে আইন অনুসৰি গাওঁখনৰ ওচৰত দুয়োটা মৃত শগুণৰ মৃতদেহ সৎকাৰ কৰি এটা মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল। য’ত দুয়োটা শগুণৰ মূৰ্তি স্থাপন কৰা হৈছিল। পিছলৈ বহুতো লোক ইয়ালৈ আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল।
সতী মন্দিৰ এতিয়া বিশ্বাসৰ কেন্দ্ৰ
সতী মন্দিৰ এতিয়া বিশ্বাসৰ কেন্দ্ৰ হৈ পৰিছে। বিশেষ কথাটো হ’ল দেওবাৰে এই মন্দিৰলৈ বহু ভক্ত আহে। বহুতো ভক্তই দাবী কৰে যে ইয়ালৈ আহিলে তেওঁলোকৰ ইচ্ছা পূৰণ হয়। এজন যুৱকে দাবী কৰে যে যেতিয়া অঞ্চলটোৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত হয়, তেওঁলোক এই মন্দিৰলৈ আহে আৰু পৰীক্ষাত ভাল প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ প্ৰাৰ্থনা জনায় সুফল লাভ কৰে ।
শগুণ যোৰাৰ প্ৰেমকাহিনীয়ে জন্তু আৰু চৰাইবোৰৰ এক গভীৰ প্ৰেমানুভূতিক স্পষ্টকৈ প্ৰতিফলিত কৰিছে।
