আমাৰ সমাজত একাত্মকতাৰে থকা মোমাই-মামী, মহা-মাহী,বৰদেউতা-বৰমা,দদাই, পেহা-পেহী,তাৱৈ-আমৈ,জেঠপেহা-জেঠাই আদি অসমীয়া সমন্ধবোৰ দৰে অতি মৰমৰ আন এক সমন্ধ হৈছে “জী-জোঁৱাই”ৰ সমন্ধ । পিছে আধুনিকতাৰ গ্ৰাসত পৰি ক্ৰমান্বয়ে নৱ প্ৰজন্মই আনবোৰৰ দৰে জী-জোঁৱাইৰ মধুৰ সমন্ধৰ বিষয়েও বুজি নোপোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে ৷
সেয়ে এই সমন্ধৰ আত্মীয়তা তথা ইয়াৰ অন্তৰ্নিহীত অৰ্থৰ বিষয়ে নৱ প্ৰজন্মক বুজাই দিয়াৰ লগতে ইয়াক পুনৰাই উজ্জীৱিত কৰি তোলাৰ প্ৰয়াসেৰে নগাঁও-মৰিগাঁও জিলাৰ সীমান্তৱৰ্তী জাজৰিত দেওবাৰে অনুষ্ঠিত কৰা হয় একU ব্যতিক্ৰমী অনুষ্ঠান । সেই অনুসৰি জাজৰিৰ অগ্ৰণী সামাজিক- সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান ঢলপুৰীয়া যুৱক সংঘ,অনন্ত পুথিভঁড়াল আৰু সামূহিক কেন্দ্ৰৰ উদ্যোগত অনুষ্ঠিত কৰা হয় “জী-জোঁৱাইৰ সন্মিলন” ৷
ঢলপুৰীয়া দৌল মন্দিৰ প্ৰাংগণত ওলহ-মালহেৰে আয়োজিত হোৱা এই সন্মিলনত বিভিন্ন প্ৰান্তত সংসাৰ কৰি থকা বৃহত্তৰ ঢলপুৰীয়াৰ জী-জোঁৱাইসকল সমবেত হয় । এনেদৰে বহু বছৰৰ মূৰত একেখন গাঁৱৰে জীয়ৰীসকল একলগে সমবেত হৈ সকলোৱে ব্যস্ততাপূূূৰ্ণ জীৱনৰ কথা পাহৰি আৱেগ বিভুৰ হৈ পৰে ৷ মনত ভাঁহি উঠে জীয়ৰী কালৰ জীৱনৰ স্মৃতিবোৰ ৷ অতীত ৰোমন্থন কৰি সকলো নষ্টালজিক হোৱাৰ লগতে সকলো ব্যস্ত হৈ পৰিল কবিতা-নৃত্য-গীতেৰে সময় স্মৰণীয় কৰি তোলাত ৷
ফলত স্মৰণীয় এই ব্যতিক্ৰমী অনুষ্ঠানটো বাংময় হৈ পৰা দেখা যায় ৷ আনকি কোনো কোনোৱে খেল-ধেমালী বা কথোপকথনত ব্যস্ত হোৱাৰে বিপৰীতে বিৱৰিঁলে নিজৰ ব্যস্ততাপূৰ্ণ কৰ্মময় জীৱনৰ কথা ৷ তদুপৰি উদ্যোক্তাসকলে আটকধুনীয়াকৈ তৈয়াৰ ছেল্ফি পইণ্টত সকলোৱে হাঁহি-স্ফূৰ্তিৰে অনুষ্ঠানৰ স্মৃতি সজীৱ কৰি ৰখাৰ বাবে ফটো উঠে নিজৰ নিজৰ ম’বাইলত ৷ ইয়াৰ মাজতে জোঁৱাইসকলক গামোছাৰে আদৰণি জনোৱাৰ লগতে মৰমৰ চুমা যাচে গাঁৱৰ ৰাইজে। যাৰ পৰিপেক্ষিতত নাতি-নাতিনী, জী-জোঁৱাইৰ উপস্থিতিত উদুলি মুদুলি পৰিবেশ সৃষ্টি হয় জাজৰিৰ ঢলপুৰীয়া দৌল মন্দিৰ প্ৰাংগণ ৷
